Om het uiteindelijke doel te bewerkstelligen, 74 procent van het stikstofgevoelige areaal in Natura 2000-gebieden moet in 2030 onder de KDW (kritische depositiewaarde) zijn gebracht, dreigen onder andere boeren (op vrijwillige basis) te worden opgekocht dan wel verplaatst.
Een belangrijk instrument voor dat uiteindelijke natuurdoel is Aerius, de rekencalculator van het RIVM.
De commissie Hordijk, destijds ingesteld door de toenmalige LNV-minister Schouten, concludeerde in juni 2020 al dat Aerius ‘niet doelgeschikt is voor vergunningverlening’. Simpel gezegd stelde ze dat Aerius op nationaal en regionaal niveau prima is te hanteren.
Maar op bedrijfs- en perceelniveau niet. Alles doorvertalen tot op het niveau van hexagonen (zeshoeken van 1 hectare) biedt volgens de commissie ‘schijnzekerheid’. In diezelfde maand pleitte de commissie Remkes om meer te gaan meten. Letterlijk: ‘De emissiebeperking moet onomstreden worden aangetoond, waar mogelijk op basis van metingen, en dient niet uitsluitend te berusten op modelmatige benaderingen met grove (forfaitaire) aannames op een zeer fijnmazige schaal.’
Lees hieronder het hele artikel wat Rochus Kingmans van Agrio schreef in samenwerking met collega’s Nick Stap en Stefan ten Pierik.
